عملیات والفجر مقدماتی
در حالی که عدم موفقیت درعملیات رمضان، دورنمای پیشروی در شرق بصره را دور از دسترس نشان می داد، پیروزی در عملیات محرم و تسلط بر زمین های تخت استان میسان، دستیابی به شهر العماره عراق – که به عنوان تهدید هم زمان علیه دو شهر بصره و بغداد محسوب می شد – را امکان پذیر کرده بود. به همین منظور و نیز از آن جایی که فرماندهان جنگ ناگزیر بودند در مقابل تجهیزات برتر عراق، زمین سخت را گزینش کرده و درگیری در وضعیت دشوار را به دشمن تحمل کنند، منطقه رملی غرب ارتفاعات میشداغ – حدفاصل فکه تاچزابه – برای انجام عملیات سرنوشت ساز والفجر انتخاب گردید.
اهداف عملیات
اولین هدف تصرف پل غزیله بود و چنانچه این مرحله از عملیات با موفقیت انجام می شد، تصرف شهرالعماره به عنوان دومین هدف در دستور کارقرار می گرفت.
موقعیت منطقه
منطقه عملیاتی از شمال به میشداغ و برقازه از جنوب به هورالهویزه از شرق به چزابه و شهر بستان واز غرب به شهر العماره عراق ورودخانه دجله منتهی می شد.
در منطقه مزبور رودخانه های متعددی وجود دارد، از جمله: رودخانه دویرج که از کوه های شمالی منطقه سرچشمه گرفته و به هورالسناف می ریزد و رودخانه میمه که سرچشمه آن ارتفاعات ایلام است و به طرف هور بن عمران (جنوب هورالسناف) منتهی می شود.
استعداد دشمن
مسئولیت پدافند از منطقه عملیاتی (از چیلات تاهورالعظیم) به عهده سپاه چهارم عراق بود. لشکرهای سازمانی این سپاه نیز عبارت بودنداز:
الف – لشکر 14 پیاده ؛ شامل:
منطقه گسترش لشکر 14 از شیب تا پاسگاه دویرج و مقر فرماندهی آن نیز در غرب تقاطع جاده چزابه – غزیله با جاده صفریه بود.
ب– لشکر1 مکانیزه؛ شامل:
تیپ های 92، 93 و 94 پیاده، 34 زرهی و 27 مکانیزه (به عنوان احتیاط) منطقه گسترش این لشکر از پاسگاه دویرج تا پاسگاه پیچ انگیزه و مقر فرماندهی آن نیز درجنوب منطقه بزرگان بود.
ج – لشکر 10 زرهی؛ شامل:
منطقه گسترش این لشکر از پیچ انگیزه (شیار به جلیه) تاجنوب غربی دهلران(چیلات) بود.
د – نیروهایاحتیاط؛ شامل:
